ชีวิตโควิคเดือนพฤษภาคม

ผ่านช่วงเวลาแห่งความยากลำบากมาเกือบๆ 2 เดือนแล้วนะครับ มาจดดีกว่าว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง

• ค่าอาหารผมเฉยๆนะครับ เพราะ ส่วนใหญ่ที่ราคามันแพง เพราะค่าขนส่งจากพวก Grab / Lineman มากกว่า
• ค่าไฟแพงตามปกติ เพราะ อยู่บ้าน Work From Home กัน

• ค่าน้ำเท่าเดิม
• ค่าตัดผมแพงมากครับ ผมเพิ่งไปตัดตอนเดือนพฤษภาคม ปกติ 100 บาทร้านข้างทาง ร้านในห้าง 300 บาท นี่ร้านโทรมๆข้างพาต้า 500 บาทครับ

มีพบปะ ก็มีลาจาก

• ผมเพิ่งทราบข่าวเหมือนกันว่า เพื่อนที่เรียนด้วยกันตอนปริญญาตรีเสียไปอีกคนด้วยโรคมะเร็งแล้วครับอายุ 30 ปีเอง เสี่ยใจด้วยนะมิ้ว ชาติหน้ามาเป็นเพื่อกันอีกนะ T__T
• ตั้งแต่เรียนจบมาเพื่อนในรุ่นเสียไปแล้ว 3 ท่าน โรคภัยไข้เจ็บมันมาแบบไม่รู้ตัวเลยจริงๆ

คนไทยไม่ทิ้งกัน

• เจอแม่ลูกน่าสงสารมาครับ เหมือนเข้ามาตามหาสามี และมาหางานทำใน กทม ช่วงโควิค-19 แล้วเด็กก็ตัวแดงมากๆครับ ผมเลยให้เงินไป 1,500 บาท เป็นค่านมค่าเดินทาง และแจ้งตำรวจให้จัดการเรื่องต่อไปครับ

การเงิน

• พอมีเวลามาขึ้นมาดูยอดเงินในช่วงนี้ Net Profit ของแต่ละปีแล้ว ตั้งแต่เรียนมาเงินที่ได้เก็บลดลงครับ โชคดีที่มีทำประกันคุณแม่ไว้ พอแก่ป่วยเลยไม่ต้องเสียเงินมากมายครับ